Vanuit het Bolaven plateau trekken we verder naar het zuiden. Daar
waaiert de Mekong uit in verschillende
armen. Zo worden er 4000 eilanden gevormd, volgens de Laotianen. Wij hebben ze
niet geteld, maar kiezen voor Done Khone waar volgens onze informatie de
mooiste plekjes te bewonderen vallen. De weg stopt aan overzet. Vanaf hier gaat
alles per boot. De bagage dragen we langs een smalle trap naar beneden waar een
bootje ons opwacht.
Een klein half uur later staan we op onze bestemming.
Vanuit ons verblijf hebben we een idyllisch uitzicht op het water. Kokosbomen
langs het water, enz… Je kan hier idyllische prentjes schieten die je alleen in
de boekjes ziet. We huren een fiets, want echte wegen zijn hier niet. De
fietsen zijn niet veel soeps, remmen werken niet, banden staan slap.... Maar
wat kan je verwachten, zo’n fiets kost maar 1€ per dag. Een slot is niet nodig,
de naam van de zaak staat er op geverfd en ze zijn genummerd. De paden zijn
rotsig en zandig. Na een paar kilometer valt de ketting naast het kamwiel. Het
zal nog drie keer gebeuren. We kwamen aan een uitkijkplaats vanwaar de boten
vertrekken om dolfijnen te spotten. Dat is voor morgen. Met zicht op Cambodja
en nog wat kleine eilandjes, fietsen we verder. Onderweg komen we een paar
huizen tegen met een bordje “repair bike”. Maar op het moment dat ik lek rijd,
is er niemand thuis bij de dichtstbijzijnde hersteller. Na een halfuur komt de
man toe met zijn brommer. Een kwartiertje later kan ik weer vertrekken. De
reparatie kost amper 1€.
Vlakbij onze verblijfplaats bevinden zich de “Li Phi”-watervallen,
echt indrukwekkend. Van alle kanten klots het water met een onmetelijke kracht.
De Laotianen vergelijken ze met de Niagara Falls. Misschien een beetje
overdreven, maar ze zijn de moeite waard. De volgende dag bezoeken we weer
andere watervallen, iets verderop. Hier geen te betalen, ook niet om over de
wiebelende hangbrug te gaan. Tussen de rotsen zien we vissers. Die riskeren hun
leven. We zien ook houten staketsels met
metersgrote fuiken. Hiermee vangen ze, als het water wat hoger staat,
tonnen vis. In het regenseizoen stijgt het water en verdwijnen vele eilandjes.
De rivier kan hier tot 14 km breed worden. Verse vis staat overal op het menu. We
laten ons eens gaan: gegrilde catfish met french fries en een slaatje. We zagen
de kok met passie aan het werk in de open keuken en hebben echt genoten van
zijn heerlijke kookkunsten. Het is tot nu toe het duurste gerecht dat we aten
in Laos: 7,5 € voor een culinair hoogstandje. Niet te geloven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten