Wat Phu festival -
Champasak
We verlaten de 4000 eilanden en trekken naar Champasak. We
willen hier absoluut in deze periode naartoe omdat daar nu het grootste
boeddhistische festival van Laos doorgaat, aan de Wat Phu tempel. De tweede
volle maan van de Laotiaanse kalender is de aanleiding voor dit grote feest.
Deze tempel is de grootste tempel uit het Ankor-tijdperk binnen Laos. Hij is
veel kleiner dan Angkor Wat in Cambodja en ook minder goed bewaard, maar de
Laotianen zijn er heel fier op.
De camionette waarmee we nu reizen, zet ons af aan de
overkant van de Mekong. Het is hier al vrij druk. Trucks afgeladen vol met
jonge mensen rijden de boot op. Zouden die ook naar het festival gaan? Het is
een toffe belevenis, aantrekkelijk om te filmen. De boot is een samenraapsel
van balken en planken, maar hij geraakt probleemloos aan de overkant.
We
checken in bij ons guesthouse. De patron, een Brusselaar, weet ons te vertellen
dat er 250.000 mensen worden verwacht op het festival. We nemen een tuktuk naar
het terrein. Wat we daar zien, is du jamais vu. Massa's mensen stromen hier
toe. Overal kraampjes met eten en drinken, met stoffen en prularia. Ik koop een
pet voor onze kleinzoon. We geraken moeizaam vooruit doorheen de enorme massa.
We slaan links af en komen op een terrein waar families met kinderen hun hartje
ophalen. Kinderen schuiven aan in een lange rij om in een reuzenrad te zitten.
Anderen rijden rondjes in een treintje, nog anderen varen rond met bootjes in
een groot opgeblazen zwembad. Dit is een Laotiaanse Vlaamse kermis. Begrijpelijk
dat iedereen hier wilt zijn, want dit kunnen ze wellicht alleen hier meemaken.
De godsdienst als alibi om kermis te vieren? Is het bij ons soms anders?
We wandelen verder en worden langs alle
kanten gebombardeerd door telefoonoperatoren die onze aandacht willen trekken
voor hun diensten, liefst met heel luide muziek. Oppo hanteert een andere
tactiek. Zij hebben miss Laos ingehuurd om op hun podium te paraderen. Niet
verwonderlijk dat hier het meeste volk samen troept. Nadat we er in geslaagd
zijn door de massa te geraken, komen we op de centrale laan naar de tempel. Ook
hier massa's volk die bloemetjes en wierook kopen om te offeren op historische
plaatsen rond de tempel. Iets verderop staat een tentje waar boeddhistische
monniken afwisselend de micro nemen om de mensen op te roepen om hun giften te
komen afgeven. Tientallen mensen zakken af naar de tent, vaak met behoorlijk
wat geld. Vrouwelijke monniken zijn in het wit gekleed, ook kaal geschoren. Zij
specialiseren zich in het zegenen van vrouwen, tegen betaling uiteraard. Wie de
ceremonie doorloopt, krijgt een bandje om de pols gebonden. Het geluk lacht je
dan gegarandeerd toe. Ondertussen zijn er optredens gestart op twee grote
podia. Dit is ook nog een gigantisch rockfestival.
De volgende dag keren we terug in de ochtend. Heel wat
mensen hebben hier de nacht doorgebracht om de volle maan te vieren en trekken
terug naar huis. Wij kunnen nu iets rustiger dan de vorige dag de tempel
bezoeken. Hier en daar zijn er prachtige inscripties en bas-reliëfs. Maar de
tempel is in vrij slechte staat. Maar ja, voor restauratie zal er in dit arme
land niet veel geld beschikbaar zijn. De site is wel geklasseerd als Unesco
erfgoed, maar daar krijgt men geen geld voor.
De eerste twee dagen festival hebben hun sporen achter
gelaten. Overal vuil en plastiek. Hier en daar zien we mensen wat opruimen,
maar het is dweilen met de kraan open. Om dit terrein terug proper te krijgen
zullen ze met heel wat volk nog vele dagen werk hebben.
Tegen de avond aan keren we terug want onze gastvrouw heeft
ons verteld dat om 7 uur er een grote processie doorgaat en dat je dan best ter
plekke bent voor 18 uur om alles goed te kunnen zien. Er is duidelijk minder
volk. Zou iedereen al uitgefeest zijn. Ik klim naar het hoger gelegen deel van
de tempel. Daar laten tal van mensen lantarens op om hun gelukwensen mee naar
de maan te sturen. Zelfs jonge monniken doen mee aan dit spektakel. Plots komt
er van beneden een grote stoet aangestapt. Vooraan een aantal prominente monniken, geflankeerd
door prominente politici. Communisme en boeddhisme stappen hier bijna
letterlijk hand in hand om hun voorouders te herdenken. Vlakbij onze plek
houden ze halt om een reeks gebeden op te zeggen. Achter de prominenten een
grote massa mensen met bloemen en wierook. Want ondertussen is de massa opnieuw
enorm aangegroeid. De stoet trekt voorbij, minutenlang. Wij keren terug naar de
ingang. Daar stroomt nog een massa mensen toe om de laatste avond/nacht van het
festival te vieren. Wij hebben gezien wat we wilden zien. Het was niet wat we
hadden verwacht, maar in Laos wordt je regelmatig verrast.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten