Dolfijnen spotten in de Mekong

Dolfijnen spotten in de Mekong

Vandaag gaan we dolfijnen spotten in de Mekong. Blijkbaar is er speciale soort zoetwaterdolfijnen die in de Mekong leeft, de Irrawaddydolfijn. Eigenlijk is het een walvis maar hij ziet er uit als een dolfijn. Hij symboliseert de pracht van de Mekong rivier. Het aantal dolfijnen dat nog in de rivier te vinden is, wordt geschat tussen 78 en 91. Deze dolfijnen worden met uitsterven bedreigd, maar ze krijgen meer dan ooit bescherming. In de Mekong wordt veel gevist met visnetten, waardoor veel jonge dolfijnen in de netten vast komen te zitten en sterven.

We nemen om 8 uur de fiets en rijden naar een klein dorpje een vijftal kilometer verderop. We zijn de eerste spotters. Alles is hier goed geregeld: 70.000 kip ( 7€) voor een boot met 4 mensen. We krijgen een officieel ticket en de schipper komt er snel aan met een plastic fles in de hand, gevuld met brandstof. Hij trekt zijn motor op gang en we varen uit. Na een kwartiertje varen mildert hij zijn snelheid. Een andere schipper doet hem teken: hier zitten ze. We stappen uit de boot op een eilandje en bekijken het schouwspel. Hoewel, een schouwspel kan je dit bezwaarlijk noemen, want heel veel gebeurt er niet. Af en toe steekt een dolfijn zijn neus boven het wateroppervlak om te ademen en dat is het. Soms komt daarbij zijn rugvin boven water. Springende dolfijnen zien we hier niet. Toch is het speciaal. Als we goed geteld hebben, dan hebben we vier verschillende dolfijnen gezien. We lezen dat de toeristen door hun bezoek er toe bijdragen dat de dolfijnen hier beschermd worden, want vroeger waren er stropers uit Cambodja, vlak over de grens, die dolfijnen kwamen vangen en verkochten voor veel geld. Nu leeft een heel dorp van de boottochten, iets wat ze niet graag op het spel zetten. Het geeft ons een goed gevoel, bijdragen tot de biodiversiteit op de wereld.

Na onze siësta, nuttig bij deze temperaturen (35 graden en meer), trekken we met de fiets naar Done Det, het naburige eiland. Even de brug over die de Fransen hier hebben gebouwd en we kunnen het eiland rond fietsen. Halverwege stoppen we om iets te drinken. Een Zwitsers koppel heeft zich hier genesteld en baat een café en guesthouse uit. Ze zijn enthousiast over de schoonheid van Laos. Niet zo verwonderlijk. Verderop komen we langs de ‘sunset’ kant van het eiland. De ondergaande zon biedt hier de gelegenheid om prachtige foto's te maken. Op de Franse brug stromen de toeristen met hun fietsen toe om de zon te zien ondergaan in de Mekong. Een groep Australische jongeren drinken hun laatste Beerlao terwijl ze genieten van de mooie zonsondergang. Morgen trekken ze de grens over richting Cambodja. Wij trekken terug iets meer naar het noorden, naar het Wat Phu festival in Champasak, iets waar we sterk naar uitkijken.