Na een lange vlucht naar Bangkok zitten we eindelijk op het
vliegtuig naar Luang Prabang. Amper anderhalf uur later wordt de daling al
ingezet. We vliegen tussen de heuveltoppen. Het wolkenspel tussen de bergen
levert prachtige beelden op. Het ziet er mooi en veelbelovend uit. De Mekong,
de levensader van Laos, baant zich al kronkelend een weg door de natuur. Nu nog
ons visum regelen, geld uit de muur halen en onze reis kan beginnen.
Laos is een socialistisch land. Hier is blijkbaar geen
concurrentie tussen de taxichauffeurs die zich inspannen om klanten aan de haak
te slaan tegen de goedkoopste prijs. Een taxi bestel en betaal je aan een
centraal bureautje. De chauffeurs hebben een beurtrol en de eerstvolgende
chauffeur in de rij brengt je naar het hotel.
We kiezen ervoor om hier drie en een halve dag te blijven
want volgens iedereen is dit de mooiste stad van Laos. De stad is integraal
geklasseerd als Unesco-erfgoed. We hebben amper geslapen maar klimmen toch op
de Phousi Mountain, een heuvel midden in de stad met een tempel erop, die je
een prachtig zicht biedt over de stad. Beneden aan de trap verkopen vrouwen
vogeltjes in een klein kooitje. "For your good luck," vertellen we
ons. Voor 2€ kan je je geluk niet op de proef stellen, vindt Trees. Boven op de
berg laat ze de vogeltjes vliegen. Onze reis start onder een goed gesternte.
Luang Prabang is een paradijselijk oord. Heel wat oude
koloniale gebouwen uit de tijd van de Franse kolonisatie, prachtige tempels,
tal van terrassen langs de twee rivieren die hier samen vloeien. Met de
tropische begroeiing overal tussen de huizen, waan je je werkelijk in het
paradijs.
Onze eerste volledige dag maken we de aanbevolen wandeling
uit de Lonely Planet. Die brengt ons langs quasi alle mooie bezienswaardigheden
van de stad. Daar zitten heel wat tempels bij. De Wat
Xieng Thong is de mooiste, vinden we. De boeddhistische tempels zijn lang
niet zo kitscherig als die in India. De rode muren bezaaid met spiegelstukjes
zijn zeer uitzonderlijk. We steken ook even de rivier Nam Khane over op een bamboe
brug.
Dat kan blijkbaar alleen in het droge seizoen want in het regenseizoen
loopt de brug vaak schade op door de sterke stroming. Aan de overkant is er een
mooie plek waar je lekkere koffie of thee kan nuttigen, met zicht op het water.
Na de middag zetten we onze wandeling verder en bezoeken we het Koninklijk
Paleis. Tot 1975, toen de communistische Pathet Lao de macht overnam, verbleef
de koning in dit prachtige domein. In het paleis mag je geen foto's nemen.
Vooral de centrale troonzaal is prachtig. Zoals in de Wat Xieng Thong zijn de
rode muren hier ook bewerkt met mooi Japans spiegelglas. Taferelen uit het
dagelijkse leven en uit de geschiedenis van Laos worden op de muren uitgebeeld.
We hebben geluk, want het paleis gaat op donderdag een uur vroeger dicht, om te
kuisen zeggen ze ons. Wij konden er nog net in. In de centrale laan voor het
Paleis krijgt de avondmarkt stilaan vorm. Kraampjes met allerlei spullen voor
de toeristen worden hier elke avond uitgepakt. De verkoopsters met hun kindjes
palmen hier de volledige laan in, in de hoop hier goede zaken te doen. We laten
ons ook verleiden en kopen een marionet om ons internationaal getinte
poppenkast uit te breiden thuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten